Nowa świątynia otrzymała konstrukcję drewnianą o ciemnych ryglach pionowych i poziomych, w które wprowadzono ceglany mur zewnętrznie otynkowany na biało. W 1877 roku został odnowiony, dobudowano także ceglaną zakrystię. Kolejne remonty, głównie wnętrza , przeprowadzono w latach 1991-1994.

Pomimo upływu tylu lat jednonawowe wnętrze kościoła zachowało swój dawny wystrój. Stanowi go XVII-wieczny ołtarz z drewnianą nastawą, ozdobioną parą kolumn po obu stronach obszernej niszy usytuowanej centralnie, w której mieści się złocona i polichromowa figura św. Marcina wspomagającego nędzarza, patrona świątyni. W smukłych niszach między kolumnami o wyrazistej marmoryzacji wstawiono dwie figury drewniane, nad głowami których wkomponowano złocone muszle zastępujące aureole. Figura z prawej strony wyobraża św. Jakuba Apostoła, a z lewej św. Judę Tadeusza.

Gzyms nastawy ołtarza zdobi uskrzydlona główka aniołka, a nad nią umieszczono owalne malowidło olejne z Okiem Opatrzności, które wyłania się z rozświetlonych obłoków. Po obu stronach gzymsu ustawiono figury archaniołów. Przed ołtarzem urządzono strefę liturgii posoborowej: drewniany stół Ofiary Eucharystycznej i stół Słowa Bożego, ustawiono sedilia (miejsce w kościele przeznaczone dla celebransa i służby liturgicznej, zazwyczaj znajduje się ono w prezbiterium) i niewielką kredencję (stolik ustawiony w prezbiterium, na którym ustawia się naczynia liturgiczne używane podczas liturgii). Dawne wyposażenie świątyni stanowi również późnobarokowa, drewniana ambona z XVIII wieku, polichromowana na biało i ozdobiona dekoracją snycerską w formie pozłoconych girland.

Warto zwrócić uwagę na niewielki obraz olejny na desce znajdujący się z prawej strony nawy. Stylem odpowiada on malarstwu cechowemu lub ludowemu. Przedstawia scenę Wniebowzięcia NMP. Jej piękną postać unoszą ku niebiosom dwie pary aniołów, gdzie kolejna para oczekuje z koroną, by Maryję ukoronować na królową nieba i ziemi. Scenie tej asystują z boku dwaj muzykujący aniołowie.

Kolejne dzieło malarskie znajdujące się w kościele to feretron procesyjny (przenośny, obustronnie namalowany obraz religijny w ozdobnych ramach, obustronna płaskorzeźba lub figura świętej postaci na podstawie) Zawiera on obraz Św. Rodziny z muzykującym aniołem u stóp Dzieciątka, zaś na odwrocie wizerunek św. Barbary. Płótna te pochodzą prawdopodobnie z XIX wieku, a ich autorem jest zapewne artysta malarz Teodozjusz Redner z Pelplina. Uroku obrazom dodaje ozdobna rama drewniana.

Obok kościoła znajduje się figura Matki Bożej, a u Jej stóp tablica z modlitewnym wezwaniem o chrześcijańską jedność pomiędzy ludźmi. Natomiast na przykościelnym cmentarzu umieszczono krzyż, na którym wypisane zostały daty kolejnych misji świętych w parafii.

Autor: CIT Chojnice