Powstał w 1962 roku by objąć ochroną objęty jest dobrze zachowany fragment lasu bukowego na najwyższym wzniesieniu (328,6 m n.p.m.) na Niżu Środkowoeuropejskim. Ma powierzchnię 33,59 ha. Na tym obszarze przeważają drzewostany w wieku 120-160 lat. Spotykamy tu gatunki roślin charakterystyczne dla zbiorowisk żyznej i kwaśnej (ubogiej) buczyny niżowej, są to m.in.: czerniec gronkowy, gajowiec żółty, groszek wiosenny, kosmatka owłosiona, perłówka jednokwiatowa, przylaszczka pospolita, przytulia (marzanka) wonna, szczawik zajęczy, zawilec gajowy i inne. Stwierdzono tu 1 gatunek rośliny ściśle chronionej – gnieźnika leśnego i 3 gatunki chronione częściowo: konwalię majową, kruszynę pospolitą i przytulię wonną. Usytuowanie w rezerwacie przyrody ok. 35-metrowej wieży widokowej powoduje znaczne zagęszczenie ruchu turystycznego, zagrażające ochronie tego obszaru. Obecnie zamierza się przesunięcie niefortunnie przebiegającego przez rezerwat czarnego szlaku turystycznego PTTK na jego obrzeże, z pozostawieniem leśnej drogi przez wierzchołek wzgórza jako trasy dostępu rezerwatowego w tym chronionym obiekcie.