Wielokrotnie wylewająca kapryśna rzeka, wędrujące wydmy oraz silne sztormy przyczyniły się do zniszczenia pierwotnej osady. Katastrofalne w skutkach sztormy i powodzie z lat 1558 i 1570 spowodowały wydanie decyzji o przeniesieniu miasta na wschodni brzeg rzeki. Do dzisiaj zachował się (w pobliżu ul. Turystycznej i plaży) jedynie fragment murów dawnej świątyni, stojącej kiedyś w centrum Starej Łeby. To część zachodniej ściany obiektu zbudowanej z tzw. cegły palcówki, ułożonej nieregularnym wątkiem gotyckim. Od strony zachodniej widoczna jest pozostałość po zewnętrznej przyporze, blenda okienna oraz powyżej niej fragment niegdyś ozdobnego gzymsu.

Ruiny kościoła znajdują się w pobliżu ul. Turystycznej i plaży zachodniej.