Wybrano dla nich miejsce w środku długości półwyspu Helskiego, czyli około 3 km przed Jastarnią i około 8 km przed terenem R.U. „Hel”. Budowę Ośrodka Oporu „Jastarnia” rozpoczęto 15 maja, od wykonania bocznicy kolejowej i składów materiałów budowlanych. Do września zbudowano cztery ciężkie schrony bojowe, które tworzą pozycję główną. W drugiej linii obrony zbudowano tylko jeden z czterech rozpoczętych polowych schronów żelbetowych i okopy. Schronom ciężkim nadano nazwy „Sokół”, „Sabała”, „Saratoga” i „Sęp”.
Te jedyne na polskim wybrzeżu schrony bojowe z lat II Rzeczypospolitej wyróżniają się budową i nowoczesnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Jednak nie zostały sprawdzone w walce, ponieważ 1 października 1939 r., w dniu podpisania kapitulacji Helu, front polsko-niemiecki przebiegał pomiędzy Chałupami i Kuźnicą.
Po wojnie fortyfikacje pod Jastarnią nie były użytkowane, a schrony pozbawiono wyposażenia. Trzeba też odnotować, iż przez wiele lat używano nazwy „Saragossa” zamiast „Saratoga”, co jest fałszerstwem, które narodziło się w Wojskowej Akademii Politycznej.
W roku 2005 wszystkie schrony zostały odrestaurowane, wytyczono ścieżki dla zwiedzających i odtworzono cześć dawnych przeszkód oraz wyeksponowano żelbetowe zapory przeciwpancerne różnych typów. Obecnie funkcjonuje tu Skansen Fortyfikacji, a w okresie wiosenno-letnim wnętrza schronu-muzeum „Sabała” udostępniane są do zwiedzania.
