Część hydrotechniczna

– pomost główny

– ogólnodostępny taras widokowy oddzielony barierą od części pomostów przeznaczonych wyłącznie dla żeglarzy.

– pomosty stałe na potrzeby cumowania dużych jednostek motorowo – żaglowych, pomosty dla motorówek o długości do 5m i dobrej manewrowości.

– 2 pomosty – po 20 stanowisk każdy, kotwione przegubowo do pomostu głównego, przeznaczone do cumowania jachtów o długości maksymalnej 12m.

– pomost łączący brzeg rzeki z wieżą widokową długości 15m.

– slip wyposażony w wyciągarkę elektryczną. Nośność i wymiary slipu umożliwiają podnoszenie z wody jachtów balastowych o długości do 12m. Długość rampy – 15m.

Część kubaturowa i lądowa

– dwukondygnacyjny budynek „na wodzie” – na płycie żelbetowej wspartej na palach, z tarasem na pierwszym piętrze. Parter obiektu pełni funkcję administracyjno – szkoleniową: pokój szkoleń, bosmanat, dyżurka ochrony, toalety, prysznice oraz pralnia. Na piętrze znajdą się głownie pomieszczenia magazynowe i administracyjne. Budynek pełni swoje funkcje całorocznie.

– wieża widokowa o wysokości 21,10 m swoją nawiązująca do architektury holenderskiego wiatraka. Do wieży prowadzi pomost o szerokości 2m. Częściowo przeszklona posadzka na parterze oraz na platformie widokowej umożliwia obserwację przystani oraz tafli wody. Wieża posadowiona na palach stalowych rozmieszonych pod kątem odpowiadającym krzywej zwężania się korpusu wieży. Komunikację wewnątrz zapewnią schody łamane oraz winda dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Obiekt będzie użytkowany przez cały rok.

Warunki żeglugowe:

Obiekt zlokalizowany na „zamknięciu” Martwej Wisły, która stanowi drogę wodną klasy IV. Amplituda wahań średnich rocznych stanów wody w okresie wieloletnim jest nieznaczna, wynosi około 0,2 m. Rozpiętość wieloletnich skrajnych miesięcznych stanów wód jest znacząca i przekracza 0,7 m. Charakterystyczny jest sezonowy układ poziomu wody Zatoki Gdańskiej. Można wyróżnić 2 fazy układu poziomów: obniżony poziom od lutego do czerwca i wyższy od średniego poziomu od lipca do grudnia. Obserwuje się również spiętrzenia sztormowe wód. Spiętrzenia sztormowe występują w ciągu roku nierównomiernie. Maksymalna ilość spiętrzeń występuje w okresie od września do lutego, z największym nasileniem od października do stycznia.