Politechnika Gdańska, jedna z najstarszych w Polsce, jest autonomiczną uczelnią państwową. Obejmuje 9 wydziałów, na których studiuje ponad 25 tysięcy studentów na studiach inżynierskich i magisterskich realizowanych w systemie stacjonarnym i niestacjonarnym. Uczelnia zatrudnia niemal 2500 osób, w tym około 1200 nauczycieli akademickich.

Symbolem uczelni jest wzniesiony na początku XX wieku monumentalny Gmach Główny zaprojektowany, w stylu neorenesansu niderlandzkiego, przez wybitnego architekta i późniejszego profesora uczelni Alberta Carstena. Pod kierunkiem profesora Carstena wzniesiono również Laboratorium Maszynowe, a także budynki wydziałów Chemii oraz Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Znaczne zniszczenia przyniosła II wojna światowa, kiedy wypaliło się 60 proc. kubatury tego budynku oraz 70 proc. pokrycia dachowego.

Gmach Główny Politechniki Gdańskiej był i do dziś jest największym ze wzniesionych budynków. Jego kubatura wynosi 122 tys. m3 bez piwnic i poddasza, liczy około 210 pomieszczeń. Na czterech piętrach rozmieszczono 17 sal wykładowych (mieszczących od 27 do 140 osób), 24 kreślarnie (od 12 do 45 stołów), 36 gabinetów dla profesorów i docentów, 11 pokojów dla asystentów, 11 pomieszczeń na zbiory i pomoce naukowe. W środkowej części gmachu była biblioteka, dwa wysokie hole, sala Senatu, rektorat i aula. Niezwykle bogaty, secesyjny wystrój podkreślały ornamenty i złocenia. Okna pomieszczeń reprezentacyjnych były ozdobione u dołu kolorowymi witrażami. Największe wrażenie sprawiała sala posiedzeń Senatu, ozdobiona dębowymi boazeriami w stylu starogdańskim, oraz aula, którą obiegały dookoła intarsjowane boazerie. Niestety, cały bogaty wystrój wewnętrzny (w którym dominowały kolorystycznie brąz, zieleń i złoto) został zniszczony w trakcie pożaru gmachu w 1945 roku.

Po 67 latach, dokładnie 13 maja 2012, odbudowano wieżę zegarową na Gmachu Głównym. 18-metrową konstrukcję o masie 15 ton udekorowano złotą rzeźbą Alegorii Nauki – postaci kobiecej trzymającej w jednej ręce księgę, a w drugiej – kaganek. Postać Alegorii wysokości 2,65 m pokryto 1250 płatkami złota (o powierzchni 64 cm kw. każdy). Wygląd wieży odtworzył dr inż. Wiesław Czabański, a koszt rekonstrukcji wyniósł około 1,1 mln zł.

W Gmachu Głównym Politechniki Gdańskiej znajdują się dziedzińce noszące imiona dwóch powiązanych z Gdańskiem naukowców: Jana Heweliusza i Gabriela Fahrenheita. Na dziedzińcu imienia Jana Heweliusza znajduje się Wahadło Foucaulta. Gmach Główny, zlokalizowany w sercu kampusu politechnicznego, jest wpisany do rejestru zabytków. W 2005 roku Politechnika Gdańska zdobyła tytuł „Zabytek zadbany” w konkursie Generalnego Konserwatora Zabytków.