Z tego czasu zachowały się: czworoboczna wieża, prezbiterium, zakrystia i skarbiec. We wnętrzu kościoła znajdował się wiszący wieloboczny balkon dla cystersów aby mogli brać udział w nabożeństwach. Przebudowywany był w latach 1820 – 1851 i po pożarze w 1855. Wystrój pochodzi głównie z końca XVIII wieku. Gotycka figura Matki Boskiej Bolesnej przeniesiona tu została z przydrożnej kaplicy, a w kruchcie stoi kamienna kropielnica. W podziemiach spoczywa Maciej Prądzyński – ostatni opat opactwa w Pelplinie, który po kasacie klasztoru został tu proboszczem. Wewnątrz kościoła wisi żyrandol, w którym oprawki do świec zrobione są z łusek po nabojach. Podczas II wojny tutejsi mieszkańcy zbierali je i umieszczali w żyrandolu, by upamiętnić ginące od nich ofiary.
Podczas robót remontowych na kościelnej wieży odkryto średniowieczne malowidła. Zachowały się trzy kolory – biały, czarny i czerwony. Na kościelną wieżę wrócił zegar z odnowionym cyferblatem (tak niegdyś nazywano tarcze zegarowe). Niestety nie zachował się jego oryginalny mechanizm, dlatego wyposażono go w nowoczesny.
Przy kościele znajduje się cmentarz zapewne z XIV wieku. Oprócz prochów mieszkańców spoczywają tu zasłużeni dla parafii i okolic księża. Na zachód od wsi w odległości 400 m jest cmentarz choleryków, na którym podobno pochowano ok. 600 zmarłych na tę chorobę mieszkańców Gniewa. W I wojnie światowej chowano tu zmarłych jeńców rosyjskich, a w II wojnie światowej – ludzi rozstrzelanych przez hitlerowców.
Foto: M.Bieliński – Dep. Turystyki UMWP
