Już w 1526 r. wygłoszono tu pierwsze kazanie ewangelickie, zaś w 1598 kościół przekazano w wyłączne użytkowanie luteranom. Ponownie poważnie ucierpiał w czasie potopu szwedzkiego w 1658 r. Kościół obecny pochodzi z lat 1712-14. Poza szczytem i wieżą jest to budowla fachwerkowa, której drewniany strop imituje ceglane sklepienie krzyżowe. Wnętrze trzynawowej hali zostało tak wyposażone w ławy i empory by jak najlepiej służyć nabożeństwom ewangelickim.

Pierwsze polskie nabożeństwo w kościele odbyło się we wrześniu 1945 r. 16 maja 1958 zmieniono jego wezwanie na Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Druga wojna światowa nie poczyniła większych szkód w zabytkowej bryle obiektu. Podziwiać tu możemy m.in. powstałe jeszcze dla starego kościoła chrzcielnicę i rzeźbioną scenę Pasji (1687). Pozostały wystrój jest późniejszy: ambona z lat 1713-14, zaś ołtarz główny z około 1718 r. Na otaczającym kościół nieistniejącym cmentarzu pochowany został m.in. konserwator zamku Konrad Steinbrecht (1849-1923).