Folwark w Salinie powstał pod koniec XVII wieku dzięki ówczesnemu właścicielowi wsi, szlachcicowi Bojanowi Solickiemu. Niestety pomysłodawca nie doczekał końca budowy, a nowy właściciel, starosta malborski Michael Ernst von Rexin, po dokończeniu inwestycji, stworzył w Salinie resztówkę, czyli dożywotnie miejsce zamieszkania dla starszych i biedniejszych członków rodziny. Na pobliskim cmentarzu powstała kaplica grobowa Rexinów, w której podziemiach znajdują się trumny rodowe, a odrestaurowany budynek pełnił do niedawna funkcję kostnicy cmentarnej.

II wojna światowa okazała się bardzo nieprzychylna dla dworku, który uległ dewastacji. Odbudowany w latach 1972 – 1975 zachwycał swoją autentycznością, jednak nie na długo. W roku 1987 na terenie folwarku wybuchł wielki pożar, który strawił wszystkie obiekty, a ponowną świetność saliński dwór odzyskał dopiero w 1994 roku. Od 2004 r. jest on w posiadaniu prywatnego własciciela, który przeobraził XVII – wieczny folwark w gospodarstwo agorturystyczne. Do dyzpozycji gości jest 5 pomieszczeń użytkowych na parterze oraz 5 sypialni na piętrze. Wnętrze budynku zdobią XIX – wieczne piece, posażna skrzynia oraz bogato zdobiony, metalowy nocnik przenośny.

Jak każdy prawie dworek, również i ten saliński ma swoją legendę, która głosi, iż w wyjątkowo wietrzne dni z pobliskiego jeziora wyłania się Biała Dama w ślubnej sukni. Zjawa podchodzi pod dwór, nawołując babcię i błagając ją o przebaczenie. Jak głosi historia jedna z córek Rexina zakochała się nieszczęśliwie w pruskim junkrze. Babcia, oddana patriotka, stanęła w obronie polskości i odmówiła udzielenia błogosławieństwa swojej wnuczce, rzucając na nich klątwę. Nie trzeba było długo czekać na dramat miłosny…w trakcie weselnego kuligu załamał się lód, a ciemne wody jeziora pochłonęły zakochanych. Ciekawostką jest, że historyczne zapiski dotyczące Salina rzeczywiście zawierają wzmiankę o kuligu, który utonął w Jeziorze Salińskim, zaś na skraju wyspy znaleziono fragmenty płóz od sań…..

Foto: M.Bieliński, Dep. Turystyki, UMWP