Celem ochrony rezerwatu jest utrzymanie jednego z dwóch największych stanowisk wieloletniej paproci – długosza królewskiego oraz największej populacji widłaka jałowcowatego w regionie gdańskim, zachowanie pozostałości torfowiska wysokiego i przejściowego wraz z właściwymi dla tych ekosystemów gatunkami i zbiorowiskami roślinnymi.

Cennymi gatunkami flory są: długosz królewski (największa populacja w skali Pomorza Gdańskiego), widłak jałowcowaty (występuje tutaj masowo tworząc skupienia na powierzchni kilkuset, a w wyjątkowych przypadkach nawet paru tysięcy metrów), żłobik koralowy (gatunek narażony w skali Pomorza), narecznica grzebieniasta (gatunek narażony w skali kraju i Pomorza, w regionie gdańskim rzadki i obecnie na większości stanowisk wymarły), woskownica europejska, rosiczka okrągłolistna, wrzosiec bagienny, bagno zwyczajne, widłak goździsty, grążel żółty.

Rezerwat stanowi miejsce gniazdowania gatunków zagrożonych w skali europejskiej. Są to m.in. turkawka, muchołówka szara, gąsiorek oraz brodziec – samotnik. Brak dokładnego rozpoznania gatunków ssaków, jest to miejsce bytowania zwierzyny płowej, dzika, zająca szaraka, jeża wschodniego, lisa, jenota, borsuka, wydry, łasicy, kuny leśnej. Płazy są tu reprezentowane przez 5 gatunków: 2 gatunki ropuch – szara i zielona, żaby wodnej, moczarowej oraz trawnej. Występują tu 4 gatunki gadów: jaszczurka zwinka, padalec, żmija zygzakowata, zaskroniec zwyczajny.

Najpoważniejszymi zagrożeniami są: zmiany stosunków wodnych (odwodnienie) powodujące murszenie i mineralizację torfu oraz wtórną sukcesję roślin drzewiastych; eutrofizacja i synantropizacja południowo-wschodnich obrzeży spowodowana przez składowanie resztek bytowych m.in. resztek zwierzęcych pochodzących najprawdopodobniej z uboju.