Ponad pół roku później, w styczniu i lutym 1920 roku rozpoczęto przekazywanie Pomorza polskiej administracji i wojsku. Wybrzeże morskie II Rzeczypospolitej liczyło 147 km, w tym oba brzegi Półwyspu Helskiego 74 km, brzeg morza otwartego 24 km, a brzeg Zatoki Puckiej 49 km. Było to zaledwie 2% granicy Rzeczypospolitej. W zachodnim skraju wybrzeża znajdowała się niewielka nadmorska osada rybacka Dębki, której nazwa pochodzi od żyjącego tu w XVIII wieku rodu Dębków.

W okresie międzywojennym, z uwagi na położenie na romantycznych nadmorskich kresach Polski, stała się popularnym letniskiem. Szczególną atrakcją i celem patriotycznych wycieczek był spacer na granicę państwa, przebiegającą za pobliską rzeką Piaśnicą. Granicę wyznaczały granitowe słupki, przy czym słupek nr 1 stał na wydmie, około 200 m na zachód od ujścia rzeki. Nosił napis „Versallies” i datę 28.6.1919 r. oraz litery P i D wskazujące rozgraniczane państwa. W roku 1939 słupki zostały przewrócone przez wkraczające do Polski wojska niemieckie, a później zniszczone.

Obecnie zrekonstruowano słupek nr 1 i wraz z tablicą informacyjną ustawiono go przy ujściu Piaśnicy. Oryginalne słupki można zobaczyć w skansenie w Nadolu.

Punkt na Szlaku Historii Militarnej Kaszub Północnych.