Ze względu na trudny dostęp materiałów budowlanych na półwyspie, praktykowano budownictwo wtórne. Kupowano drewno z rozbitych statków i budowano z tego dom. Charakterystycznym elementem zabudowy są niewiadomego pochodzenia dziury w ścianie. Chata usytuowana jest na kamieniach polnych spoczywających na piachu. Mieszana konstrukcja ścian i dachu nadaje jej wyjątkowy charakter w skali całego półwyspu.

Wystrój wewnętrzny chaty jest oryginalnym wyposażeniem tradycyjnej rybackiej checzy wraz z obejściem gospodarczym. W części kuchennej możemy zobaczyć m.in. ułożone w tradycyjnym kredensie talerze, zdobione motywami kwiatowymi oraz półmiski, maselniczki i kufle do piwa o pojemności 1 litra. Garnki umieszczone na piecu, podwieszane półki, niecki, opałki i inne przedmioty potrzebne każdej gospodyni dają możliwość wyobrażenia sobie jak niegdyś wyglądała chata rybacka.

W oborze warto zwrócić uwagę na narzędzia użytkowe, wykorzystywane do uprawy ziemi. Pomimo niekorzystnych warunków dla rolnictwa, braku żyznych gleb, zagospodarowano kiedyś nawet najmniejsze skrawki pól. Wśród przedmiotów możemy odnaleźć siekacze, radło do obsypywania młodych kartofli, motykę oraz jarzmo do zaprzęgu krów. Z typowo rybackich przyrządów należy zapoznać się z żakami, czyli sieciami używanymi do połowu węgorzy, bodor, liczne kosze do ryb, a także pływaki, ciężarki i czerpaki do wody.

Niezbędnym elementem każdej łodzi jest kompas, zegar oraz lampa. Takie przedmioty również znajdują się na wyposażeniu muzeum. Ciekawy wystrój wnętrz, prezentujący dawne mieszkanie rybackie pozwala turyście na poruszenie wyobraźni i powrót do dawnych czasów, kiedy to głównym zajęciem było rybołówstwo. Każdy powinien odwiedzić Muzeum „Chata Rybacka”, aby choć trochę przybliżyć się do kultury i tradycji mieszkańców Helskiej Kosy.

Foto: R.Baranowski, Dep. turystyki, UMWP