Dwa lata później sformowano tu eskadrę lotnictwa morskiego wyposażoną w hydroplany, które w trakcie I wojny wykonywały loty przeciwko rosyjskiej marynarce i jej portom. Baza w Pucku prawdopodobnie już w tym czasie miała zaplecze obejmujące magazyny amunicji ulokowane w skarpie klifu nadzatokowej wysoczyzny, na tzw. Górce Swarzewskiej.

W okresie międzywojennym teren składnicy był otoczony płotem, a niewielki budynek wartowni znajdował się przy drodze do Swarzewa. Do obsługi hydroplanów wykorzystywano pobliski pomost cumowniczy. Składy te rozbudowano w trakcie II wojny światowej i połączono z resztą garnizonu linią kolejki wąskotorowej o długości około 2.800 m.
Obecnie w nabrzeżnej skarpie, osiągającej wysokość około 15 m, znajdują się rozległe wykopy, pozostałe po trzech barakach magazynowych. Budynki te miały zapewne lekką drewnianą konstrukcję, o powierzchni użytkowej około 360, 220 i 100 m2. Ich rozmieszczenie powodowało, że były od siebie izolowane, co w połączeniu z otwarciem wykopów ku górze i ku wodzie zapewniało niezbędne bezpieczeństwo w razie eksplozji zgromadzonych materiałów wojennych.
Wzdłuż skarpy, na południe od składów, wykonano strzelnicę, do której przylega zagłębiony w ziemi niewielki magazyn o ceglanej konstrukcji.